2 november 2016

Whitepaper verantwoord inbesteden en uitbesteden

Bijna iedere organisatie kreeg de laatste 20 jaar te maken met de vraag hoe zij niet-kernactiviteiten het beste konden organiseren: inbesteden, uitbesteden of een combinatie van beide. Vanuit de gedachte dat een organisatie al haar werkzaamheden (eigen primaire werkzaamheden maar ook de werkzaamheden daaromheen) verantwoord wil inrichten. Dit vraagstuk is voor alle stakeholders interessant en relevant, omdat zij worden beïnvloed door de beslissing tot welke vorm van in- en/of uitbesteding dan ook.

Organisaties dienen ook voor die niet-primaire activiteiten bewuste keuzen te maken over hoe zij daar duurzaam invulling aan geven. En daarbij dus niet alleen de belangen van stakeholders te respecteren (het traditionele principe van ‘do no harm’), maar een stap verder te gaan en de potentie en creativiteit van iedere stakeholder te benutten om samen tot een nóg beter resultaat te komen (volgens het principe van ‘doing good’).

Bij in- en/of uitbesteden gaat het om een aantal mogelijkheden. Een keuze voor ‘zelf doen’ is logisch wanneer een bedrijf zijn ambities en doelstellingen wil bereiken met behulp van eigen mensen en middelen. Vaak is een organisatie van mening dat een bewuste activiteit behoort tot de kernprocessen van het bedrijf, waarbij de eigen identiteit van de organisatie een belangrijke rol dient te spelen. De verantwoordelijkheid voor besturing en operationele organisatie ligt dan idealiter bij de eigen mensen en middelen. Een keuze voor ‘uitbesteden’ is logisch wanneer bedrijven producten en/of diensten van derden vanuit een traditionele klant-leverancier relatie willen betrekken. Het aanbod van marktstandaarden, veel aanbieders, concurrentiestelling en transactionele relaties liggen vaak ten grondslag aan deze keuze. Een keuze voor ‘samenwerken’ tenslotte is logisch als twee of meer partijen gericht elkaars kennis en kunde gebruiken om gezamenlijk tot een optimaal resultaat te komen. De partners moeten een gemeenschappelijk doel hebben en gelijkwaardig zijn, om een duurzame relatie op te kunnen bouwen, waarbinnen zij gebruikmaken van elkaars competenties, kennis en faciliteiten.

Bij het proces tot het maken van de keuze is een aantal invalshoeken relevant, die in het whitepaper nader worden Elke organisatie neemt uiteindelijk zélf de beslissing. De specifieke situatie van die betreffende organisatie (mét de belangen van de eigen organisatie en alle stakeholders) moet leidend zijn, in plaats van een generieke voorkeur voor inbesteden of uitbesteden.

Met dit whitepaper kunnen partijen rond dergelijke afwegingen in gelijkwaardigheid en met relevantie voor alle stakeholders in het proces optrekken. Het paper geeft handvatten om daarmee rationeel en dus zonder vooroordeel, gestructureerd en beargumenteerd de dialoog over in- en/of uitbesteding te kunnen voeren. Om een passende beslissing te kunnen nemen en deze verantwoord in te regelen en uit te voeren. Om de opdrachtgeverrol professioneel in te kunnen richten. Het richt zich primair op de schoonmaak, op overheden én marktpartijen.

In het whitepaper komen ook implementatietips aan de orde, waaronder een 10-stappenplan, zowel voor de daadwerkelijke uitrol van een contract als voor de ‘business as usual’ fase, wanneer een sourcing overeenkomst eenmaal loopt. Essentieel is dat – in lijn met de Code – “goed opdrachtgeverschap” voorop staat.

Verwijzingen naar de whitepaper zijn te vinden via: